गौरव खनाल

कुरा केहि समय पहिलाको हो । भर्खरै मात्रै पत्रकारिता क्षेत्रमा कलम चालउन थालेको मैले सुरुवाती अवस्थामा नै नराम्रोसँग ठेस लाग्यो । अरु कुनैले गरेको गल्तीको कारण यसको पूरै सजाय मैले भोगे । तर, पछि अदालतबाट नै म निर्दो रहेको फैसला भयो ।एउटा साधारण किसानको छोरा म दिनभर कमाई गरि दिन कटाउने किसानको छोरा म । बाउले गाउँमा जमिनदारसँग पैसा सापटी गरी–गरी सहरको क्याम्पसमा धनीहरुको बीचमा पढेको मान्छे म । आफ्नो उच्च माध्यामिक शिक्षा पढाई सकाएर सानैदेखि सामाज परिवर्तन गर्न चाहाना लिने मान्छे म । पत्रकारिताबाट परिवर्तन गर्न सकिन्छ भन्दै पत्रकार बन्ने सपना लिएर सहरमा भौतारिँदै रहेको म ।

समाज परिवर्तनको अठोट लिएर पत्रकारितामा उभिन खोज्दा–खोज्दै बिचबाटो मै लडाउने भेटिँदा रहेछन् । समाज सजिलै परिवर्तन गर्न सकिन्छ जस्तो लाग्थ्यो तर, रहेन छ । एक दिनको कुरा हो जुनदिन आफ्नो सदाको जस्तै काम सक्काएर घर गएको दिन । म माथि एउटा धेरै ठूलो वज्रपात भयो । त्यो दिनदेखि बिना गल्तिकोे सजाए भोग्ने दिन आए । एक कुराले मनमा नराम्रो आभास भई रहेको थियो त अर्को तिर रुख चढ्ने नै लड्छ भन्ने कुरा मेरो जीवनमा लागू भएको दिनहो ।

त्यस दिनदेखि प्रहरीको निगरानीमा हिरासतमा बस्ने दिन भए ।घरमा बुटवल भनेर हिडाएको प्रहरीले बाटोमा लैजाने क्रममा बल्ल थाहा भयो कि भैरहवा लैजादै छ । एक दिनको भैरहवा हिरासतको बसाइपछि अर्काे दिन भैरहवा विमानस्थल हुँदै जहाजबाट काठमाडौं लगियो । काठमाडौं त्रिभुवन विमानस्थलबाट सिँधै माहनगरीय प्रहरी परिसरको टोलीले मलाई त्यहाँ लिन आएको थियो ।मलाई त्यहिँबाट सिधै महानगरीय परिसरमा लगियो त्यहाँ मलाई केही कुरा सोधियो । तर, त्यहाँ मेरो कुनै कुरा सुनिएन । मलाई त्यहिँबाट सिधै महानगरीय परिसरमा लगियो त्यहाँ मलाई केहि कुरा सोधियो । तर त्यहाँ पनि मेरो कुनै कुरा नसुनी मैले नगरेको गल्तिको सजाए भोग्ने भएँ र मलाई कार्यालय भन्दा अलि अगाडि धेरै मानिसहरु रहेका एउटा बन्द कोठामा लगियो । अझैपनि मलाई लाग्थ्यो ,सामान्य सोधपुछ पछि मलाई छोडिन्छ । तर, त्यो भएन । म अब आफूले नगरेको सजाय भोग्नुपर्ने थियो

सोेही अनुसार कोठामा ति धेरे मानिसहरुको भिडमा म भने बिना गल्तिको अपराधी भएर त्यो कोठामा बस्ने भएँ । त्यो पहिलो रात, नयाँ ठाउँ, त्यो पनि प्रहरी हिरासतमा आखाँ बन्दै नभई ज्यालोको पखाईमा गयो । अब अर्काे दिन सुरु भयो । त्यहिँ केहि साथीहरु पनि बने ।
त्यहाँ कुनै किसिमको यातना दिइँदैनथ्यो । तरपनि मनमा यातनाको भारी भन्दा अरु केहि हुँदैनथ्यो । आखाँभरी आँसुको गह भँरिदै मेरो दुई दिनको हिरासतको बसाई हुँदै अब कती दिन बस्नु भन्ने कुनै निदो थिएन । निस्कने दिनका आस हराउँदै गयो नगरेको गल्ति भोग्दै थिएँ । कपिलबस्तुबाट रुपन्देही हुँदै काठमाण्डौंसम्म लागिएको मलाई छिट्टै छोडिएला भन्ने विश्वास रहेन ।

त्यहाँ बस्दा भएका केहि साथीहरु पनि विभिन्न घटनाबाट आएका थिए । ती मध्ये साइबर क्राइमका साथीहरु पनि थिए । एकआपसमा कुराहरु साटा–साट हुन्थे । सामान्य बस्नुनै थियो । तर, हिरासतनै थियो । आखिर जहाँ बिना यातनापनि मानसिक यातना लागिरहन्थ्यो । मनमा अब के हुने हो भन्ने चिन्ता लागिरहन्थ्यो । पीडा झन–झन् बढिरहन्थ्यो । अन्ततः हिरासत् उफ् मानसिक त्रासका १० दिन बिते ।

केही समय पहिला मात्रै अदालतले फैसला गरी मेरो कुनै पनि दोष नभएको भनेको छ । खासगरी कुरो के रहेछ भने अन्य कुनै एकजना व्याक्तिले हिंसात्मक विषयबस्तु फेसवुकमा राखेको रहेछ । मैले भर्खरै मात्रै सञ्चालन गरेको अनलाइन,अनलाईन आवाज डटकम थियो । फेसबुकमा सोही नामको फेक आइडी बनाएर त्यो व्याक्तिले विदेशबाट मेरो अनलाइनको जस्तै नाम बनाएर आइडी बनाई उक्त समाचार पोष्टिएको रहेछ । त्यो विषयमा मलाई थाहानै थिएन । तर,प्रहरीले १०÷१० दिन सम्मलाई लगेर थुन्यो, मुद्दा समेत चलायो । ‘धान चोर्ने मुसो,चोट पाउने बिरालो’ भने जस्तै मैले कुनै अरुको कामले मैले सजाय भोग्नुपर्यो ।

म आफैलाई थाहा नभएको विषयमा मैले नै गरेको भनेर उनीहरुले मलाई मेरो घर कपिलवस्तु नै आएर मलाई लगेर थुने, हिरासतमा राखे । तर, सम्म्मानित अदालतले मेरो पक्षमा फैसला गरेको छ । मेरो कुनैपनि गल्ती बिना नै मलाई थुनेको कारण यस विषयमा फ्रीडम फोरमले समेत कुरा उठाएको छ । जो व्याक्ति,जसले सामाजिक सञ्जालमा उक्त विध्वंसवाला तस्विर, पोष्ट गरेको थियो । त्यो व्याक्ति पक्राउ गरी कारवाही गर्नुको सट्टा अनाहटमा मलाई पक्राउ गरेर दुःख दिइयो । त्यो मेरो जीवनको सबैभन्दा ठूलो दुर्घटना हो ।

हिन्दीमा एउटा भनाई छ । ‘देर आए ,दुरुस्त आए’ त्यस्तै ढिलैभएपनि म निर्दोष सावित भएँ । मैले गल्ती गरेको थिएन ,सही ठहरिएँ । कानून अनुसार पनि निर्दोषले सजाए पाउनु हुँदैन भन्ने छ । तर,मैले भने केहि सजाय भोगेँ । सम्मानित अदालतको आदेशसँगै न्यायालयप्रतिको विस्वास गुम्न पाएन । अहिले खुशी छु । पत्रकारिताा क्षेत्र मार्फत समाजमा केहि गर्ने अठोट झन् बलियो भएको छ। मेरो त्यो समयको दौरानमा साथदिने पत्रकार महासंघ केन्द्रीय समित, प्रदेश समिति, रुपन्देही समिति सबैलाई हार्दिक अभार व्यक्त गर्दछु।